در نخستین و دومین سالگرد پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، مسئولان برگزارکنندۀ جشن‌های پیروزی انقلاب برای توصیف این روزها از اصطلاح هفته جشن‌های سالگرد انقلاب» استفاده می‌کردند و مدت برگزاری مراسم را نیز هفت روز تعیین می‌کردند، اما از سال ۱۳۶۰ عبدالمجید معادیخواه که در آن زمان به سمت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رسیده‌بود،‌ به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی پیشنهاد کرد که با الهام از آیات آغازین سورۀ فجر در قرآن یعنی والفجر و لیال عشر(سوگند به سپیده دم و شب های ده گانه)»، تعداد روزهای برگزاری مراسم سالگرد انقلاب به ده روز افزایش پیدا کرده و از روز ورود روح‌الله خمینی به ایران در روز ۱۲ بهمن تا روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ محاسبه گردد. این در حالی بود که آیۀ مزبور در سورۀ‌ فجر به ماجرای دیگری اشاره دارد و تعداد روزهای بین ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ نیز درواقع ۱۱ روز است.[۱]

دههٔ فجر انقلاب اسلامی به روزهای ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گفته می‌شود که طی آن سید روح‌الله خمینی بعد از تبعید چهارده ساله در دوازدهم بهمن سال ۱۳۵۷ به ایران وارد شد و نهایتا در 22 بهمن ماه انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید. عبدالمجید معادیخواه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت برای نخستین بار در سال ۱۳۶۰ این نام را برای این دوره ده روزه انتخاب کرد.

بیان پیشرفت‌های عنوان نشده انقلاب، دست عنایت خدا را آشکار می‌کند